Który rodzić nigdy nie zastanawiał się nad tym, niech pierwszy rzuci kamieniem. My szczerze zazdrościmy. Co zrobić gdy dziecko krzyczy czy rzuca się na podłogę w sklepie?
Słodki 3-latek czy diabeł wcielony?
Nie da się określić przyczyny buntu. Jak wszystko, co dotyczy dzieci jest to bardziej złożona kwestia. Jednak to w głównej mierze od nas, rodziców, zależy, czy dziecko rozkręci się bardziej, czy może się uspokoi. Poradników dla rodziców o wychowaniu dzieci jest mnóstwo, ale niestety samo ich czytanie bez działania nie pomoże.
Czy warto być surowym?
Jeśli uważasz się za surowego rodzica, czyli posiadasz potrzebę posiadania autorytetu rodzicielskiego, naturalnie wzmagasz bunt u dziecka. Dziecko takiego rodzica czuje, że musi walczyć o siebie, czuje się traktowane niesprawiedliwie. Ma chęć pokazać , że nie można mu mówić, co ma robić. Są jednak przypadki, kiedy to w jakimś stopniu działa na dziecko i to staje się bardziej uległe i wycofane.
Więc może warto być uprzejmym ?
Jeśli masz tendencję do pobłażania dziecku na wszystko, to przyzwyczajamy go do tego, że to on rządzi w domu. Taki maluch jest często uzależniony od władzy. Rodzic woli pozwolić dziecku na wszystkie kaprysy i czuje się winny gdy dziecko płacze, więc przesuwa swoje granice. Jeśli jako rodzice ustępujemy płaczącemu i wymuszającemu dziecku, to nic innego, że dziecko to wykorzystuje. Dzieci są bardzo mądre.
Mama dobra –tata zły (lub odwrotnie)
W naszych domach zazwyczaj jest tak, że jeden rodzic jest zbyt stanowczy, a drugi zbyt pobłażliwy. Jest to jak najbardziej naturalne. Prostym przykładem jest oglądanie bajek przez dziecko. Mama krzyczy, że już dość bajek, a tata przytuli biedaka i jeszcze chwile mu na to pozwoli. Niestety robiąc w ten sposób programujemy w podświadomości dziecka, że pozwalając mu na coś, to bardziej je kochamy. Domaga się większej liczby bajek- czyli miłości- płaczem lub krzykiem.
Nie popadajmy więc ze skrajności w skrajność, starajmy się mówić jednym głosem.
Jak radzić sobie z atakiem złości?
Starajmy się być wsparciem i wyznaczajmy granice jednocześnie.
Jest to jedna z głównych zasad Pozytywnej Dyscypliny- czyli metody tworzenia szczęśliwych i zrównoważonych relacji. Jeśli jest pora, by zakończyć oglądanie bajek, to nie musze przy tym krzyczeć czy poniżać dziecka, jeśli ma o to pretensje. Zamiast tego można go przytulić, szepnąć Kocham Cię i zanieść do łóżka.
